Name: Prof. Marcos Sotomayor
University: University of Chicago (US)
Title abstract: Zooming in on Usher syndrome proteins cadherin-23 (USH1D) and protocadherin-15 (USH1F)
Over:
Marcos Sotomayor is Professor aan de afdeling Biochemie en Moleculaire Biologie van de University of Chicago. Hij behaalde zijn Bachelor of Science in Fysica aan de Universidad de Chile en promoveerde in de Fysica aan de University of Illinois (Urbana-Champaign, 2007). Marcos volgde postdoctorale training aan de afdeling Neurobiologie van Harvard Medical School (2008-2013) en begon zijn zelfstandige academische loopbaan in 2013 als Assistant Professor aan de afdeling Chemie en Biochemie van de Ohio State University. In 2023 werd hij benoemd tot Full Professor, waarna hij in 2024 overstapte naar de University of Chicago. Zijn onderzoeksgroep, gefinancierd door de National Institutes of Health, maakt gebruik van zowel computationele als experimentele methoden om de structuren en functionele eigenschappen van eiwitten die betrokken zijn bij mechanotransductie in het binnenoor en cellulaire adhesie te verduidelijken.
Presentatie tijdens USH2025: Inzoomen op de Ushersyndroom-eiwitten cadherine-23 (USH1D) en protocadherine-15 (USH1F)
Cadherine-23 en protocadherine-15 zijn eiwitten die een cruciale rol spelen in de sensorische cellen van het binnenoor en het oog. Hun functie wordt bepaald door hun moleculaire structuur en dynamiek, die bij niet-syndromale doofheid en Ushersyndroom (met ernstige doofheid, vestibulaire disfunctie en progressief gezichtsverlies) verandert. Wij hebben met behulp van experimentele en computationele technieken de moleculaire structuur en dynamiek van cadherine-23 en protocadherine-15 onderzocht om te begrijpen hoe hun functie kan worden aangetast bij erfelijke sensorische aandoeningen.
Onze gedetailleerde structurele studies hebben kritische subdomeinen van deze eiwitten geïdentificeerd die belangrijk zijn voor hun rol in de sensorische waarneming van het binnenoor. Op basis van deze structurele informatie hebben wij mechanismen voorgesteld die ten grondslag liggen aan zowel normale als afwijkende functies, evenals strategieën om aangepaste versies van protocadherine-15 te ontwerpen die geschikt zijn voor gentherapie. Bovendien maken wij gebruik van machine learning-technieken om eiwitbinders te ontwerpen die de functie van cadherine-23 en protocadherine-15 kunnen herstellen wanneer hun moleculaire structuren bij ziekte zijn veranderd.
